این رسم دنیاست زیر گنبد کبود
همیشه یکی بود یکی نبود
تقدیرمه باید برم جایی ندارم که برم
روزا و شب هامو ببین من از خدا تنها ترم
به هر دری زدم نشد
قسمت من تنهاییه
اینجا کسی منو نفهمید سهم جداییه
کی گفته که مال منی
آتیش به جونم میزنی
برادرم کردی دیگه
زخمی نمونده بزنی
نوشتم رو کاغذ بمونه که بعد از
نبودم بخونی بدونی که جونم بودی تو
ببین بدون تو آروم ندارم
مثل ابری که بارونه همیشه
آخه احساسی که با تو شروع شد
کی فک میکرد تهش بن بست میشه
میگی حسی بین ما نمونده
میخوای بازم منو از هم بپاچی
ولی میدونم این حرف دلت نیست
تو هم بیادمی هرجا که باشی
کی گفته که مال منی
آتیش به جونم میزنی
برادرم کردی دیگه
زخمی نمونده بزنی
نوشتم رو کاغذ بمونه که بعد از
نبودم بخونی بدونی که جونم بودی تو
نظرات (۰ نظر)